Rozdział 8

Przepraszam że tak długo nie było rozdziału po prostu nie miałam czasu żeby cokolwiek napisać. Jednak pojawiam się dzisiaj z nowym rozdziałem i chciałabym podziękować Kasumi Amane za motywujący komentarz. Ps. Specjalnie napisałam Lejla bo mnie się tak lepiej podoba, kwestia gustu :P Nie przedłużając oto rozdział :

---------------------------------------------------------------- 

Obaj chłopcy zeskoczyli zwinnie z drzewa i skierowali się na dziedziniec, dotarli tam równo o ósmej. Loretta razem z resztą uczniów już tam byli.

-Gdybyście się spóźnili nie miała bym litości-zawyrokowała.

-Ale jesteśmy na czas więc nie ma problemu.-odpowiedział je Potter z milutkim uśmiechem.

-Wasze szczęście, a teraz ustawić się w szeregu-kiedy już wykonali wszyscy polecenie kobieta kontynuowała -Jak już wiecie nazywam się Loretta Wolfien, w realu jestem żołnierzem sił specjalnych. Abym mogła was nauczać użyto na mnie tej samej metody co na was, czyli manipulacji czasu. Mam nadzieję przyswoicie sobie wiedzę którą chcę wam przekazać.-coś w jej spojrzeniu mówiło że lepiej jej nie drażnić. -Lekcje ze mną to głównie ćwiczenia fizycznie i nauka walki różnymi sposobami z wykorzystaniem broni lub bez.  Będziecie się również uczyć myślenia taktycznego. Najpierw jednak chciała bym zobaczyć na jakim poziomie jesteście , dlatego każdy za was spróbuje mnie zaatakować pojedynczo. Możecie użyć dowolnej broni z tego stołu-wskazała na dużą ławę zastawioną najróżniejszymi broniami od sztyletów i pistoletów do guan-dao i mieczy.-możecie korzystać też z tej waszej magii. 

-Mam pytanie- odezwał się wysoki chłopak o blond włosach przechodzących miejscami w brąz i szaro-fioletowo-niebieskich oczach, w wardze  miał kolczyka z łańcuszkiem kończącym się dopiero w jego lewym uchu -Mówisz że możemy używać czarów, ale od w przypadku Avady Kedavry padniesz martwa, zdajesz sobie z tego sprawę? 

-Najpierw chłopcze musiał byś mnie trafić  a aż tak dobry jeszcze nie jesteś. Każde z was będzie podchodziło pojedynczo . Mówicie imię, nazwisko, wiek i jakiego boga jesteście dziedzicem.

-Proszę pani?-zapytała nie śmiało unosząc rękę, niewysoka blondynka z długimi włosami związanymi w dwa kucyki, miała błękitne ciepłe oczy.

-Co znowu?

Bo pani mówi że możemy używać magii ale jak my niby mamy czarować?

-Echh Potter ty jej wytłumacz, lepiej się znasz.

-No wie pani co? To pani chyba powinna uczyć nie ja.-czarnowłosy uśmiechnął się wrednie.

-Arogancki bachor. jesteś uczniem więc stosuj się do poleceń nauczyciela.

-Taaaaaaaaakkk jeeeeeest. No dobra jak masz na imię?-zwrócił się do dziewczyny która zadał pytanie. 

-Angel.

-Więc Angel...

-Nie zaczyna się zdania od więc

-Pani profesor kazała pani mi mówić to niech pani chociaż nie przerywa-warknął- Wracając istnieje coś takiego jak magia i ludzie którzy się nią posługują nazywani czarodziejami ludzie nie potrafiący tego są przez nas nazywani mugolami. Ja jestem czarodziejem jak Chris i prawdopodobnie on-wskazał na chłopaka z kolczykiem.

-A skąd wiesz że ja też?

-Bo wspomniałeś o zaklęciu zabijającym. Tak więc my potrafimy używać czarów. Zaprezentować?-Loretta tylko kiwnęła głową, a Harry natomiast machnął różdżką i w okół niego uformowała się ogniste płomienie. Płomienie po chwili zmieniły się w lodową mozaikę 3D po czym po prostu popękał i zniknął.

-Coś takiego mniej więcej, rozumiesz teraz?

-To nie fair bo wy w takim razie macie uproszczone zadanie-oburzyła się dziewczyna.

-Nie prawda.