Rozdział 9

Miło wiedzieć że ktoś czyta moje opowiadanie i co więcej się ono podoba. Mam nadzieję że czytelników będzie więcej. Przepraszam za długą nieobecność.
------------------------------------------------------------------------
- Nie prawda.
-Jak to? Możecie czarować i zabijać, my tego nie potrafimy więc będziemy zdani tylko na naszą siłę fizyczną i strategie.
-Nie możemy czarować ot tak, nie ponosząc przy tym szkód. Magia nas wyczerpuje a w dodatku zaklęcie zabijające należy do niewybaczalnych, jego użycie jest karane a w dodatku formułka i machnięcie różdżką nie wystarczy żeby zadziałało. Trzeba tego naprawdę pragnąć i być przygotowanym na konsekwencje. Jeżeli cię złapią i udowodnią że go użyłaś, trafiłabyś do Azkabanu, a to więzienie jest dużo gorsze niż te mugolskie, pilnują go stwory znane dementorami i są bardzo niebezpieczne, a pocałunek dementora odbiera życie i wydziera dusze. -o dziwo to Chris był tym który złożył wyjaśnienie. Harry nie mógł powstrzymać uśmiechu który wkradł się na jego twarz.
-Czyżby Chrisi zaczął się uspołeczniać?-zapytał konspiracyjnym szeptem
-Morda rycerzyku.
-Tylko nie rycerzyku.
-Dlaczego idealnie do ciebie to określenie pasuje czyż nie?
-A chcesz skończyć kilka metrów pod ziemią?
-Od dawna próbuje ale coś mi nie wychodzi.
-Wieczny samobójca co?
-Ty to powiedziałeś i chyba miałeś na myśli siebie słońce.
-Nie definitywnie mówiłem o tobie, a co nie prawda?
Zawsze na polu obłudy zasiane jest ziarenko prawdy.
-Serio? Teraz ci się na filozoficzne wywody zebrało.
-Ty zacząłeś.
-Dosyć! Chciałabym się zająć lekcją ale wy mi utrudniacie-obaj spojrzeli na siebie i równocześnie powiedzieli
-Przepraszamy pani profesor- zrobili oczy lepsze niż kot ze szreka i mimo że kobieta próbowała  być na nich zła nie mogła, a wszystkie kary wyleciały jej z głowy.
-Niech wam będzie to ostatni raz, jeszcze jeden wybryk i nie uciekniecie od kary-powiedziała
-Dziękujemy-powiedzieli chórkiem z tym samym uśmiechem i dużymi oczami. Kiedy Loretta spuściła z nich wzrok spojrzeli po sobie i za plecami przybili sobie żółwika i już wiedzieli że na koniec szkolenia odwiną nieziemski kawał mi nic ich nie powstrzyma przed realizacją tego planu. Zapowiadają się ciekawe dwa lata nie ma co.
-Wracając do lekcji - kontynuowała- podchodzimy do pojedynków Angel ty pierwsza. Dziewczyna niepewnie podeszła do stołu zastawionego wszelaką bronią i wybrała dwa pistolety po czym stanęła na przeciw nauczycielki.
-Angel Spike, lat 16, potomkini Ateny-kobieta tylko się uśmiechnęła gdyż sama była potomkiem Ateny
Blondynka powoli zaczęła się zbliżać do przeciwniczki i odbezpieczyła oba pistolety, zaczynając ją okrążać jej strategią było celować w punkty witalne i doprowadzić do bliższego kontaktu, w celu strzelenia z jak najbliższej odległości co miało największą szansę trafić Lorette. Jednakże kobieta była dobrze wyszkolona i żadna z kul jej nie trafiła, w dodatki kiedy doszło do bliższego kontaktu,  szybkim ruchem wytrąciła Angel broń z ręki i wykręciła ją na plecy, co skończyło się jęknięciem bólu i przegraną blondynki.
-Za słabo, strategi może i dobra ale miała wiele luk. Twój refleks siła fizyczna i sprawność są beznadziejne. Nie martw się kiedy z tobą skończę będziesz świetna,  ale musisz to wsiąść na poważnie. Wracaj do szeregu.-dziewczyna wróciła do szeregu uprzednio odkładając broń i pocierając zbolały bark. Co jak co ale Loretta do delikatnych nie należała
-Następny.

-----------------------------------------------------------
Koniec rozdziału, postaram się kolejny wrzucić niedługo, ciągle brak mi czasu...